ANALYSES 
Les 1: luister altijd naar Fidelity
Fidelity verwacht een ongekend scherp herstel van de economie en de beurzen. Goed, tegenover elk juichverhaal staat een doemscenario, maar wie de calls van de vermogensbeheerder uit Boston de afgelopen maanden een beetje gevolgd heeft, weet dat je de bullishe visie van Fidelity momenteel serieus moet nemen. Wat ze zitten opvallend vaak goed.
Maar eerst het hier en nu. Fidelity ziet een aantrekkend producentenvertrouwen, een herstellende huizenmarkt, oplopende aandelenkoersen. Trevor Greetham, directeur asset allocatie, verwacht daarom een sterk V-herstel zoals we in 1975 voor het laatst zagen. Ook al erkent hij dat de consumentenbestedingen nog wat zwakjes zijn.En op korte termijn gaat de voorraadopbouw een nieuwe impuls geven, die leidt tot hogere productie, meer arbeidsplaatsen en ook meer consumentenuitgaven. En dat effect gaan we écht voelen, want zegt Greetham: “Fasten your seatbelts. We zitten in het begin van een sterk economische herstel en van uitermate lucratieve tijden voor beleggers.”
Zoals gezegd, Fidelity zit al een tijdje helemaal goed. Op 16 juni kopten we al “Fidelity blijft überbullish”. Greetham zag in de marktreactie op het faillissement van GM een ultiem bewijs van een stierenmarkt. Bovendien zag hij allerlei andere groen loten. “De voorraden staan op een historisch dieptepunt waardoor de productie wereldwijd weer toeneemt, zowel om aan nieuwe vraag te kunnen beantwoorden maar ook om de voorraden weer op verantwoorde niveaus te krijgen. De Amerikaanse consument vat weer moed en wat nu nodig is, is een daling van de werkloosheid.”
Bodem van BoltonOp 29 januari, iets meer dan een maand voor de daadwerkelijke bodem van de beurzen, riep Fidelity-boegbeeld Anthony Bolton al de bodem uit. Niet omdat de markt er zo goed uitzag, integendeel. "Het nieuws is nooit zo positief als op de top van de markt, en nooit zo slecht als op de bodem van de markt.” Dus, wie wacht op een kentering in de nieuwsberichten, heeft straks het eerste en steilste deel van het herstel op de beurzen gemist, concludeerde Bolton. De beheerder legde daarmee zijn hoofd en reputatie in het hakblok, maar heeft dat glansrijk overleefd. Volgens hem was het vierde kwartaal van 2008 het maximum aan pessimisme bereikt.
Op 5 mei herhaalde hij zijn positieve visie. Wachten tot alle seinen op groen stonden, was niet verstandig, luidde zijn boodschap. “Dat het sentiment slecht is, waar het de economie betreft, valt niet te ontkennen. Consumenten zijn negatief, beleggingsfondsen en hedgefunds kampen met onttrekkingen.” Bolton voelt zich soms alleen bij het roeien tegen de stroom in, maar, stelt hij, “het is goed als belegger soms tegen het hardnekkige negatieve sentiment in te gaan.”
Het is maar dat u het weet. Natuurlijk is elke analist of fondsbeheerder zo goed als zijn laatste trade, maar Fidelity heeft er nu een paar op een rij goed. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Bolton met zijn allereerste bodemcall iets te vroeg was. Begin oktober 2008 probeerde hij het voor het eerst. Daar staat tegenover dat hij in de zomer van 2006 het einde van de bullmarkt aankondigde.
De Redactie van IEX Profs bestaat uit verschillende journalisten. De informatie in dit artikel is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies, of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Het is mogelijk dat redactieleden posities hebben in een of meer van de genoemde fondsen. Klik hier voor een overzicht van hun beleggingen. Om te reageren op dit artikel, klik hier.
Goldman: kansen in grondstoffen
BeantwoordenVerwijderen07 jul 2011, 16:00 - IEXProfs Redactie
Later dit jaar en verder in 2012 zullen beleggingen in grondstoffen goed renderen. Dat is de verwachting de Goldman Sachs uitspreekt in een notitie over grondstoffen. Het advies op de grondstoffensector blijft overweight.
Vraag
Een groeiende vraag naar grondstoffen zal zorgen voor blijvend krappe markten. Dit ondanks dat de situatie in Griekenland, de inflatiespanning in China versus groei en gemixte economische data die zullen zorgen voor volatiliteit op de korte termijn voor wat betreft de grondstoffenmarkten. De visie van economen van Goldman Sachs ondersteunt dit. Zij zien in de tweede helft van 2011 de economische groei toenemen als tijdelijke economische remmingen zoals de nasleep van de aardbeving in Japan wegebben.
Hieronder volgen een aantal aanbevelingen van Goldman Sachs:
Petroleum
Goldman adviseert een long positie in ICE Brent december 2012 contracten omdat zij verwachten dat de vraag groter zal zijn dan het aanbod.
Gas
Goldman adviseert hier een long positie in de UK NBP Q4 contracten omdat zij een globale krapte verwachten voor de wereldwijde LNG-markt.
Goud
Goldman verwacht dat de prijs voor goud zal blijven stijgen in 2012.
Koper
Goldman ziet ook de prijzen van koper stijgen in de nabije toekomst. Dit ondanks de recente rally die er is geweest. Met name kopers uit China blijven terugkomen op de markt.
Zink
Ondanks dat Goldman niet zo’n krappe markt voorziet als bij koper zal de prijs van zink ook opwaarts gestuwd worden. Dit vanwege een tekort aan de aanbodzijde. Goldman benadrukt dat China een groeiende netto-importeur is.
Landbouwgrondstoffen
Goldman adviseert long posities aan te houden voor now-11 sojabonen. De vraag hiernaar zal in de komende maanden groot blijven. De prijs van sojabonen zal een outperformence geven ten opzichte van de prijs van mais.
Ik vrees dat, om te kunnen profiteren van grondstofprijzen, iemand toch meer kennis moet hebben dan van aandelen kopen en verkopen.
BeantwoordenVerwijderenMisschien leuk om een soort korte tutorial hier op de site terug te kunnen vinden mbt opties en ETF's etc? Of misschien korte toelichting hieronder over de voorspellingen van Goldman en hoe hier op in te springen? En wat je er zelf van denkt natuurlijk ;-)
Yochan,
BeantwoordenVerwijderenGoud- en koper- en olie-aandelen vind je hier genoeg, zink-aandelen acht ik persoonlijk niet zo interessant (er zijn genoeg betere metalen).
Landbouwspullen zijn notoir onvoorspelbaar en opties en ETF's doen we hier niet aan.
Toevallig heb ik wel een paar ETF's tarwe en mais om ervaring mee op te doen, maar dat loopt niet echt lekker.
Hou het simpel en koop wat koper- goud- en olie-aandelen (als je ze nog niet hebt!), temeer daar deze soort aandelen spotgoedkoop zijn.
Precies,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie. Ik heb zelf inderdaad ook alleen maar aandelen. Goedkoop inkopen, hoog verkopen.
Alleen merk ik dat goudexploitatie-aandelen bijv. niet direct profiteren van een hogere goudprijs.
Yochan,
BeantwoordenVerwijderentja, de loskoppeling van grondstoffenprijzen en de bijbehorende grondstoffen-aandelen was inderdaad nogal onverwachts, alles is echter (nog) mogelijk ook het omgekeerde verschijnsel.
En je kunt altijd ook nog ETF's kopen om het risico te spreiden.
Hendrik Oude Nijhuis: slappe economie niet slecht voor aandelen
BeantwoordenVerwijderen23-12-2011 |
Het huidige economische klimaat maakt beleggers kwetsbaar voor een grote denkfout. Het is namelijk niet waar dat aandelen slecht renderen, als de economie kwakkelt, schrijft Hendrik Oude Nijhuis.
Heel wat beleggers zouden zichzelf op een tweetal onbewuste denkfouten kunnen betrappen. Twee denkfouten overigens die bijzonder hardnekkig blijken.
Economische groei niet gelijk aan aandelenwinst
Voor nogal wat beleggers geldt dat zij voor de komende jaren nauwelijks economische groei voorzien. Om die reden worden aandelen gemeden. Kennelijk wordt verondersteld dat er een duidelijk (positief) verband bestaat tussen economische groei en aandelenrendement. Dat is echter niet het geval.
Topbeleggers Warren Buffett ging hier eerder al eens op in. Zo stelde hij eind 1999 dat de Amerikaanse economie in de 17 jaar tussen 1964 en 1981 met maar liefst 370 procent is gegroeid. De omzet van de bedrijven in de Fortune 500 (de index van de grootste Amerikaanse bedrijven gemeten naar omzet) verzesvoudigde zelfs. En de Dow Jones-Index voor aandelen? Die bleef in deze periode totaal onveranderd...
De volgende zeventien jaar (1982-1999) groeide de Amerikaanse economie een stuk minder. Aandelen echter vertienvoudigden in deze periode in waarde: de Dow Jones steeg van 875 naar 9.181 punten.
Negatief verband
Uiteraard, bovenstaande vormt slechts een voorbeeld. Maar ook brede, zorgvuldig uitgevoerde onderzoeken naar de relatie tussen economische groei en aandelenrendement tonen aan dat er vrijwel geen verband is. En voor zover er al sprake is van een verband, geldt dat dit eerder negatief dan positief is. Ofwel: hoe lager de economische groei hoe hoger het rendement van aandelen.
De keuze aandelen te mijden vanwege de verwachting van lage economische groei is dan ook eigenlijk enkel gestoeld op een denkfout. Het veronderstelde verband (lage economische groei = laag beursrendement) blijkt in werkelijkheid namelijk helemaal niet te bestaan.
Goud niet voor de lange termijn
Een andere veelvoorkomende denkfout is dat nogal wat beleggers veronderstellen dat goud een prima lange termijn-belegging is. Simpelweg 'omdat goud nu al heel wat jaren in prijs stijgt, terwijl aandelen vrijwel niets doen'.
2)
BeantwoordenVerwijderenGoud echter, op lange termijn bezien, is een belegging die tot geen enkele waardetoename leidt.
Eigenlijk is dat niet zo vreemd. Een klompje goud genereert immers zelf op geen enkele wijze opbrengsten. Vandaar dat in beleggingstermen wel gesproken wordt over 'niet-productieve bezittingen'.
Op langere termijn beweegt de goudprijs vrijwel gelijk aan de inflatie. Ofwel, in termen van koopkracht schiet u met een goudbelegging eigenlijk niets op.
Inflatie en goud gelijk op
Wie de oude koersgegevens opzoekt, zal zien dat voor één ounce goud in het jaar 1800 19,39 dollar betaald moest worden. Momenteel krijgt u - met dus de fantastische goudjaren sinds het jaar 2000 achter de rug (!) - voor dezelfde ounce goud 1.616 dollar. Dat is een gemiddeld jaarlijks rendement van 2,1 procent. Net genoeg om de inflatie bij te houden, maar veel meer beslist ook niet.
Voor allerlei andere zaken die net als goud zelf geen opbrengsten genereren, geldt in grote lijnen hetzelfde. Denk aan beleggingen in andere metalen, allerlei landbouwgrondstoffen maar ook aan beleggingen in wijn of flessen sterke drank. Of het beleggen in schilderijen, kunst of onroerend goed.
Prijzen kunnen soms flink boven het inflatieniveau uitstijgen, denk maar eens aan de Nederlandse huizenmarkt, maar zullen uiteindelijk weer terugkeren naar het inflatieniveau. Geen van deze categorieën laat op termijn een rendement zien dat substantieel boven het niveau van inflatie uitkomt.
Aandelen echter doen dat wel. Omdat hier wel sprake is van onderliggende winsten die door de bedrijven gegenereerd worden. Een bedrag van 100 gulden (45,38 euro) in 1800 belegd in een gespreide aandelenindex zou vandaag - dus met de beroerde beursjaren sinds het jaar 2000 meegerekend - 512.000.000 euro waard zijn. Een half miljard dus, oftewel circa 8 procent rendement per jaar, bestaande uit zowel dividend als koerswinsten.
Lange-termijngemiddelde biedt houvast
En belangrijk om te weten: er bestaat eigenlijk geen enkele reden te veronderstellen waarom goud en aandelen in de toekomst substantieel van hun eigen langjarige gemiddelde (reële) rendement zouden afwijken.
Op korte termijn is het best mogelijk dat goud nog flink stijgt. Of aandelen nog verder dalen. Dat goud net als aandelen een prima lange termijn-belegging zou zijn, is echter een hardnekkig misverstand.
Zoals je weet, bieden rendementen uit het verleden geen enkele garantie voor te toekomst. Eeuwenlange gemiddeldes echter bieden beleggers echter wel degelijke het nodige houvast.
Hendrik Oude Nijhuis heeft zich jarenlang verdiept in de strategieën van 's werelds beste beleggers en is tevens oprichter van warrenbuffett.nl over de beleggingsstrategie van Warren Buffett.
OP-ED COLUMNIST
BeantwoordenVerwijderenNobody Understands Debt
By PAUL KRUGMAN
Published: January 1, 2012
In 2011, as in 2010, America was in a technical recovery but continued to suffer from disastrously high unemployment. And through most of 2011, as in 2010, almost all the conversation in Washington was about something else: the allegedly urgent issue of reducing the budget deficit.
This misplaced focus said a lot about our political culture, in particular about how disconnected Congress is from the suffering of ordinary Americans. But it also revealed something else: when people in D.C. talk about deficits and debt, by and large they have no idea what they’re talking about — and the people who talk the most understand the least.
Perhaps most obviously, the economic “experts” on whom much of Congress relies have been repeatedly, utterly wrong about the short-run effects of budget deficits. People who get their economic analysis from the likes of the Heritage Foundation have been waiting ever since President Obama took office for budget deficits to send interest rates soaring. Any day now!
And while they’ve been waiting, those rates have dropped to historical lows. You might think that this would make politicians question their choice of experts — that is, you might think that if you didn’t know anything about our postmodern, fact-free politics.
But Washington isn’t just confused about the short run; it’s also confused about the long run. For while debt can be a problem, the way our politicians and pundits think about debt is all wrong, and exaggerates the problem’s size.
Deficit-worriers portray a future in which we’re impoverished by the need to pay back money we’ve been borrowing. They see America as being like a family that took out too large a mortgage, and will have a hard time making the monthly payments.
This is, however, a really bad analogy in at least two ways.
First, families have to pay back their debt. Governments don’t — all they need to do is ensure that debt grows more slowly than their tax base. The debt from World War II was never repaid; it just became increasingly irrelevant as the U.S. economy grew, and with it the income subject to taxation.
Second — and this is the point almost nobody seems to get — an over-borrowed family owes money to someone else; U.S. debt is, to a large extent, money we owe to ourselves.
This was clearly true of the debt incurred to win World War II. Taxpayers were on the hook for a debt that was significantly bigger, as a percentage of G.D.P., than debt today; but that debt was also owned by taxpayers, such as all the people who bought savings bonds. So the debt didn’t make postwar America poorer. In particular, the debt didn’t prevent the postwar generation from experiencing the biggest rise in incomes and living standards in our nation’s history.
2)
BeantwoordenVerwijderenBut isn’t this time different? Not as much as you think.
It’s true that foreigners now hold large claims on the United States, including a fair amount of government debt. But every dollar’s worth of foreign claims on America is matched by 89 cents’ worth of U.S. claims on foreigners. And because foreigners tend to put their U.S. investments into safe, low-yield assets, America actually earns more from its assets abroad than it pays to foreign investors. If your image is of a nation that’s already deep in hock to the Chinese, you’ve been misinformed. Nor are we heading rapidly in that direction.
Now, the fact that federal debt isn’t at all like a mortgage on America’s future doesn’t mean that the debt is harmless. Taxes must be levied to pay the interest, and you don’t have to be a right-wing ideologue to concede that taxes impose some cost on the economy, if nothing else by causing a diversion of resources away from productive activities into tax avoidance and evasion. But these costs are a lot less dramatic than the analogy with an overindebted family might suggest.
And that’s why nations with stable, responsible governments — that is, governments that are willing to impose modestly higher taxes when the situation warrants it — have historically been able to live with much higher levels of debt than today’s conventional wisdom would lead you to believe. Britain, in particular, has had debt exceeding 100 percent of G.D.P. for 81 of the last 170 years. When Keynes was writing about the need to spend your way out of a depression, Britain was deeper in debt than any advanced nation today, with the exception of Japan.
Of course, America, with its rabidly antitax conservative movement, may not have a government that is responsible in this sense. But in that case the fault lies not in our debt, but in ourselves.
So yes, debt matters. But right now, other things matter more. We need more, not less, government spending to get us out of our unemployment trap. And the wrongheaded, ill-informed obsession with debt is standing in the way.
A version of this op-ed appeared in print on January 2, 2012, on page A21 of the New York edition with the headline: Nobody Understands Debt.
wo 04 jan 2012, 17:01
BeantwoordenVerwijderenDe twee simpelste en belangrijkste lessen van beleggen
AMSTERDAM - Het moeilijke beleggingsjaar 2011 is achter de rug. Laten we het nieuwe jaar beginnen met een bespreking van de twee simpelste, maar tevens ook de belangrijkste lessen van beleggen: spreiding en ‘rebalancing’.
Een van de bekendste uitspraken van Warren Buffett is dat beleggen simpel maar niet eenvoudig is. Wat het orakel precies bedoelde is niet helemaal bekend, maar waarschijnlijk wilde hij zeggen dat je met beleggen heel goed rendement kunt maken, maar dat velen daar toch niet in slagen. Diverse onderzoeken onder beleggers van doe-het-zelf-platformen wijzen immers uit dat het overgrote deel van de beleggers geld verliest.
Het is altijd goed even stil te staan bij de belangrijkste lessen van beleggen, zeker zo aan het begin van het nieuwe jaar. Wat mij betreft zijn dat er twee. En ze zijn in de basis nog heel simpel ook. Dat sluit dus aardig aan met wat Warren Buffett waarschijnlijk bedoelde met zijn uitspraak. De twee regels zijn spreiding en regelmatig herbalanceren. Al het andere (stockpicking, timing e.d.) is van ondergeschikt belang.
Een van de eenvoudigste manieren om dit aan te tonen is aan de hand van een praktisch voorbeeld. Stel, we onderscheiden tien beleggingscategorieën: vier voor aandelen (AEX en aandelen uit Europa, VS en opkomende markten), drie voor obligaties (staatsleningen, highyieldobligaties en convertibele obligaties)en drie alternatieve categorieën (vastgoed, hedgefondsen en CTA’s/managed futures). Een dergelijkse assetallocatie komt redelijk overeen met een wat betreft risicoprofiel neutrale tot licht offensieve belegger.
We beleggen aan het begin van ieder jaar 10% in elk van de tien categorieën. Dat betekent dat we winst nemen in de categorie die gestegen is en dat we die winsten weer investeren in de achterblijvers van het afgelopen jaar. Dit wordt ook wel rebalancing genoemd, in dit voorbeeld jaarlijkse rebalancing. Je kunt ook vaker herbalanceren, bijvoorbeeld op maand- of op kwartaalbasis, maar dit brengt weer kosten met zich mee. Bovendien lopen we kans dat, als we te vaak herbalanceren, we het ‘momentum-effect’ in de koersen niet meepakken.
2)
BeantwoordenVerwijderenHoe dit beleid van spreiding en jaarlijkse rebalancing uitpakt over de periode 1998-2011 heb ik uitgebeeld in een figuur.
http://www.inmaxxa.nl/resources/site1/General/Belang%20van%20spreiding%20en%20rebalancing%20update%202011.pdf
Hierin is te zien dat over de over de periode van veertien jaar er een totaalrendement is gemaakt op 103,35%, wat neerkomt op 7,4% per jaar. Wie zegt dat beleggers geen rendement hadden kunnen maken in het verloren decennium met twee zware bearmarkten in aandelen?
Nu moeten er wel een aantal kanttekeningen bij deze exercitie worden geplaatst. Er is gewerkt met indices. Beleggers kunnen daarin niet beleggen. Zelfs als ze in indexfondsen of ETF’s beleggen zijn er kosten aan verbonden. Daarnaast zijn er transactie- en depotkosten bij de banken. Deze zijn ook niet meegenomen. Al deze kosten verlagen het rendement. Voor sommige beleggingscategorieën bestaan bovendien nog niet zo heel lang ETF’s. Voor hedgefondsen en CTA’s zijn er pas heel recent mogelijkheden gekomen om daarin op indexniveau te beleggen.
Maar als we even ons best doen en de kosten weten te minimaliseren op zeg 1,5% per jaar (dit is overigens een hele uitdaging), dan resteert nog altijd een kleine 6% per jaar, over een periode die voor een belegger heel uitdagend kan worden genoemd. Niet slecht. En ook niet onbelangrijk, geen spaarrekening bij die verfoeide banken. Gewoon beleggingen die op uw eigen naam staan. De vraag is natuurlijk of deze manier van beleggen spannend genoeg is voor belegger. Eén keer per jaar hoeft er maar wat gedaan te worden.
Daarnaast is het ook de vraag of beleggers in staat zijn dit simpele en in potentie succesvolle beleggingsbeleid uit te voeren. Ze moeten namelijk ieder jaar extra beleggen in die beleggingscategorieën die het in het afgelopen jaar slecht hebben gedaan en winst nemen in die beleggingscategorieën waarvoor waarschijnlijk iedereen enthousiast is. Geduld en contrair beleggen zijn niet de sterkste eigenschappen van de gemiddelde belegger. Dat maakt beleggen ook zo moeilijk (hoewel het dus, zoals gezegd, eigenlijk in essentie gemakkelijk is).
Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden. Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM)
Doll: 'negeer de beren op de weg'
BeantwoordenVerwijderen15 May 2012 om 09:15 - IEXProfs Redactie - Gerelateerde onderwerpen: Bob Doll
Bob Doll, het boegbeeld van Blackrock, raadt beleggers aan om niet teveel beren op de weg te zien. De risicopremie op Amerikaanse aandelen is weliswaar hoog, maar Doll verwacht dat die gaat dalen. Hij is ervan overtuigd dat de bull market zijn piek nog niet bereikt heeft.
Afgelopen week stonden de aandelenmarkten onder druk uit vrees voor een escalatie van de Europese schuldencrisis. Historisch gezien dalen de aandelenmarkten structureel bij een economische neergang of bij terugval in de bedrijfswinsten. Van beide factoren is momenteel geen sprake, meent Doll.
Europa vormt het grootste risico voor de wereldeconomie. De verkiezingsuitslagen in Griekenland en Frankrijk wijzen op een afkeer van het bezuinigingspad. De politieke onzekerheid en de verwarring onder beleggers hebben de aandelenmarkten onder druk gezet. Er is geen snelle oplossing voor Europa’s problemen voorhanden, stelt Doll. Het risico blijft dus bestaan, maar hij denkt niet dat Europa in staat is om de groei van de wereldeconomie te laten ontsporen.
Zorgen bestaan ook rond China, maakt de economie daar een harde landing? Sommige voorspellen een spiraal van lagere groei en hogere inflatie. Maar Bob Doll noemt zulke angsten overdreven. De Chinese groei vertraagt wel, maar te weinig om echt voor problemen te zorgen.
De topman van BlackRock voorspelt voor de Amerikaanse economie dat deze op het trage groeipad blijft voortgaan. De productie leeft op en het consumenten- en producentenvertrouwen wordt beter. Lichtpuntjes worden gezien op de huizenmarkt en export blijft een bron van kracht. Ook de bedrijfswinsten zorgen voor licht aan de horizon. Door de lage rente en weinig opwaartse druk op de arbeidskosten blijven de winsten de verwachtingen overtreffen, zij het wel in minder groeitempo.
De arbeidsmarkt in de VS blijft volgens Doll wel een zorgenkindje. Lichtpunt daar is dat het aantal aanvragen voor een eerste werkloosheidsuitkering lijkt af te nemen, of stabiel blijft. Mogelijk dat de zwakte wat afneemt.
JPMorgan: Euro-aandelen koopwaardig
BeantwoordenVerwijderen15 May 2012 om 16:45 - IEXProfs Redactie
Midden in het Griekse treurspel wagen de analisten van de Global Multi-Asset Group van JPMorgan AM zich aan een "optimistisch gedachte-experiment": is dit een koopmoment voor Europese aandelen? Ja, zo lijkt het antwoord, ook al is de politieke toestand in Europa ronduit "verschrikkelijk". Sinds hun piek in maart zijn Europese aandelen hard gedaald – met 8,3 % – maar tot dusver dit jaar staan ze nog steeds 1,7 % in de plus. "Geen reden voor paniek dus," aldus JPMorgan AM.
Euro-aandelen presteren al vijf jaar veel slechter dan hun Amerikaanse rivalen. Gerekend vanaf 2007 lopen zij 28 % achter in total return. Maar mede daardoor worden ze ook nóg veel zwaarder ondergewaardeerd dan dollaraandelen. De beursgenoteerde bedrijven van Europa exclusief het Verenigd Koninkrijk gaan van de hand voor 10,2 keer de winst, terwijl de gemiddelde koers/winstverhouding op Wall Street op 12,7 ligt.
De NV Europa noteert momenteel 29 % onder zijn historisch gemiddelde, USA Inc "slechts" 18 %. De koers/boekwaarde ligt in Europa nu op 1,3 – 38 % onder het historisch gemiddelde – en op Wall Street op 2,3 – 21 % te laag. Bovendien is de beleggerskudde zwaar overwogen in Amerikaanse, en zwaar onderwogen in Europese aandelen. Let wel: JPMorgan ontwaart slechts "een kortetermijnronde van Europese outperformance". Op de middellange termijn blijft het "voorzichtig".
Invesco: Beleg in euro-aandelen
BeantwoordenVerwijderen16 May 2012 om 15:45 - IEXProfs Redactie - Gerelateerde onderwerpen: Europa, Europese aandelen, Invesco
Europese aandelen zijn een prima belegging. De Europese bedrijven staan er veel sterker voor dan hun beurskoersen suggereren. Ze hebben lage schulden, cash in overvloed en ze betalen hoge dividenden. Dat schrijft Joel Copp-Barton van Invesco Perpetual in zijn maandoverzicht voor mei (hier staat het persbericht in het Duits). Het rendement op eigen vermogen (ROE) van Europese ondernemingen ligt momenteel iets boven het historisch gemiddelde.
Dat bewijst volgens Copp-Barton dat de bedrijven "hun kostenbasis aanpassen aan de aanzienlijke daling van het BBP". Toch ligt hun gemiddelde koers/winstverhouding juist een kwart onder de historische norm. De markt vreest het effect op de bedrijfswinsten van het politieke en economische tumult in Europa, denkt Copp-Barton. Ten onrechte, vindt hij: Europese bedrijven halen meer dan de helft van hun omzet buiten hun eigen continent.
"Europese ondernemingen hebben zich goed hersteld van de recessie van 2008-2009," schrijft Copp-Barton, "waardoor ze in een goede positie verkeren om nieuwe macro-economische tegenwind op te vangen." Vergeleken met bedrijfs- en staatsleningen, geldmarkten en Amerikaanse dividendaandelen zijn Europese aandelen de enige vermogenscategorie waarvan het huidige rendement ruimschoots boven het gemiddelde ligt van de laatste tien jaar.
Gisteren noemde JP Morgan euro-aandelen ook al 'koopwaardig'.
Terugbetalen met gelijke munt!
BeantwoordenVerwijderenDoor Marcel Tak op 7 jun 2012 om 11:50 |
“De situatie lijkt erg op die van de jaren dertig, toen de munt nog aan het goud gekoppeld was.” Aan het woord is Simon Johnson in een interview met het Financieele dagblad. Hartstochtelijke voor- en tegenstanders van de euro refereren graag aan de jaren dertig als het om de (euro)crisis gaat. We weten allemaal in welke catastrofe die crisis van destijds eindigde, dus dat helpt een beetje de argumenten kracht bij te zetten.
Gouden standaard
In dit geval wil Johnson ons doen geloven dat de Europese muntunie hetzelfde effect heeft als de koppeling destijds aan het goud (De Gouden Standaard). Feitelijk is het nu erger, omdat destijds onbeperkt krediet niet mogelijk was, terwijl nu ongelimiteerd liquiditeit in de markt wordt gepompt. Het grote probleem in de jaren dertig was echter juist het totale gebrek aan monetair verruimend beleid. De faillissementen in de financiële sector zorgden voor een enorme chaos, met de Grote Depressie als gevolg.
Dat is wat de monetaire autoriteiten in de VS en de EU nu proberen te voorkomen. En met succes. Johnson stelt verder dat met de koppeling van de EU munten via de euro, een aanpassingsmechanisme is ontnomen. Net als dat bij de Gouden Standaard het geval was. Daarom is de euro tot mislukken gedoemd.
Hervormingen
Het is waar dat de zuidelijke probleemlanden zich geen weg meer uit de crisis kunnen devalueren. Maar dat is op zichzelf geen reden de euro niet levensvatbaar te verklaren. Californië, Texas of Kansas, om maar een paar willekeurige Amerikaanse staten te noemen, kunnen eveneens geen aanpassingsbeleid via een eigen munt voeren. Ook Friesland en Limburg zullen structurele problemen via hervormingen moeten bestrijden. Niet via devaluatie, wat niet anders betekent dat op kosten van anderen problemen uit het verleden worden opgelost.
Het is juist de introductie van de eenheidsmunt die oneerlijke concurrentie tussen eurolanden moet verminderen. Zo wordt voorkomen dat efficiënt en goed beleid in bijvoorbeeld Nederland of Duitsland voortdurend, bij wetmatigheid, wordt afgestraft door devaluaties in zwakkere landen. De beste oplossing uit de eurocrisis is flinke aanpassingen van de maatschappelijke en economische verhoudingen in de zuidelijke lidstaten. In combinatie uiteraard met het afbetalen van de schulden.
2)
BeantwoordenVerwijderenHardnekkig misverstand
Er wordt vaak gesteld, ook door Johnson, dat veel (EU) landen niet in staat zijn hun schulden af te lossen. Dat is een hardnekkig misverstand. Bij voortduring wordt ons wijsgemaakt dat de (zuidelijke) lidstaten niet in staat zouden zijn aan hun financiële verplichtingen te voldoen. Kijken we eerst naar Nederland, dan zien we een staatsschuld van 65% van het Bruto Nationaal Product (BNP).
De private schuld is met 220% veel hoger. Bij elkaar is “onze” schuldpositie 285%. Op een gemiddeld jaarinkomen van 32.000 euro, hebben we een schuld van 91.000 euro per hoofd van de bevolking. Dat is veel. Is het onhoudbaar? Ik denk van wel.
Schuldenvrij
Veronderstel een gemiddelde rente op de totale schuld van 5%. Als we er voorts vanuit gaan dat de gehele schuld in 20 jaar moet zijn afgebouwd, zowel particulier als publiek, dan zijn de totale jaarlijkse lasten gelijk aan 7.300 euro. Dat is gelijk aan 23% van het inkomen per hoofd van de bevolking. Let wel, een jaarlijks bedrag van 7.300 aan rente en aflossingen betekent dat Nederland over twintig jaar geheel schuldenvrij zou zijn. Bij een langere aflosperiode (bijvoorbeeld dertig jaar) en/of acceptatie van een restschuld, is het jaarlijkse bedrag beduidend lager.
Dit is de situatie van het rijke, met de hoogste rating (AAA) gewaardeerde Nederland. Dat beeld is voor Griekenland anders, zou je denken. Maar de getallen wijken nauwelijks af van die van Nederland. De totale schuld (privaat en publiek) voor Griekenland bedroeg, voor de schuldsanering, 290%. Aangezien het inkomen per hoofd van de bevolking met 20.000 euro veel lager is, zijn ook de benodigde rente en aflossingen per hoofd van de bevolking om na 20 jaar schuldenvrij te zijn, lager.
Schuldsanering
Maar als percentage van het inkomen ligt het natuurlijk gelijk. Weliswaar drukt 23% op een lager inkomen sterker dan op een hoger inkomen, de schuldverplichtingen van Griekenland waren geenszins onoverkomelijk. In de perceptie van de beleggers was dat het wel, wat de enorme rentestijging tot gevolg had. En bij een rente van 17% en meer is de schuld inderdaad onhoudbaar. Door de (onnodige) schuldsanering is het beeld voor Griekenland nog gunstiger geworden.
Het is onbegrijpelijk dat Griekenland, en mogelijk andere landen, zo makkelijk wegkomen door hen grote delen van de schuld kwijt te schelden. Ook de probleemlanden moeten (en kunnen!) hun schuld tot de laatste cent in euro’s terugbetalen. Zonder het jarenlange paniekvoetbal en met rationeel beleid, zou er binnen de EU zone geen financieel behoeven te zijn. Hoeveel directe en indirecte voordelen dat zou hebben opgeleverd laat zich nauwelijks berekenen.
Marcel Tak is zelfstandig beleggingsadviseur en was hiervoor werkzaam op het ministerie van Financiën.
do 07 jun 2012, 11:19
BeantwoordenVerwijderenWaarom Duitsland de euro wil behouden
AMSTERDAM - Duitsland heeft veel te veel te verliezen bij het opbreken van de euro. Daarom is er geen stap terug, maar alleen maar vooruit.
In een aantal reacties op mijn column van afgelopen dinsdag werd mij verweten dat ik wel erg optimistisch ben over de grote, noodzakelijke stap die Europa voorwaarts zou gaan zetten. Nu ben ik inderdaad optimistisch van aard, maar de weg terug (lees het opbreken van de euro in weer allemaal individuele valuta’s of in een neuro of zeuro) lijkt op basis van diverse argumenten zeer onwaarschijnlijk.
Duitsland heeft gewoon veel te veel te verliezen bij het opbreken van de euro. In een researchrapport van de Franse vermogensbeheerder Natixis van 31 mei getiteld ‘Germany will have no other choice than to cooperate and accept rapid institutional reforms’ wordt uitgerekend hoeveel Duitsland eigenlijk te verliezen heeft.
Op basis van relatieve concurrentiekrachtontwikkelingen sinds de invoering van de euro is het volgens de analisten van Natixis heel goed mogelijk dat een eventuele nieuwe mark gemiddeld zo’n 30 tot 40% duurder wordt ten opzichte van het mandje van de andere nieuw in te voeren valuta’s van de eurolanden.
Dit betekent dat Duitsland in één klap 30 tot 40% van zijn concurrentiekracht kwijt raakt. Maar dat is nog niet alles. Duitsland heeft bruto een kleine €6000 miljard aan externe bezittingen (‘external assets’). Die worden in één klap 30 tot 40% minder waard. Als Duitsland uit de euro zou stappen betekent dit dus een potentiële waardevernietiging van €1200 tot €2000 miljard voor de Duitsers. Het is onwaarschijnlijk dat de Duitsers dit zullen accepteren, zo schrijven de analisten van Natixis terecht.
Dan resteert de vraag of het politiek haalbaar is snelle stappen vooruit te zetten. Vele politieke partijen hebben immers een anti-Europese houding. In de noordelijke landen moet de politiek durven uit te leggen hoe belangrijk Europa is voor onze toekomst, hoeveel voordelen we uit Europa hebben gehaald en nog altijd halen en hoeveel het ons gaat kosten als we uit de Europa stappen (Rutte is daarbij als leider door het ijs gezakt door deze discussie uit de weg te gaan).
De zuidelijke landen kunnen over de streep worden gehaald door naar een federaal Europa over te stappen, waarbij een fiscale stimulering op Europees niveau wordt geregeld (de financiële markten hebben een oplossing voor het probleem op een presenteerblaadje aangereikt: de lage rente die de Duitse overheid op haar leningen betaalt).
De zuidelijke landen moeten uit de ‘poverty trap’ worden gehaald. Kapitaal stroomt nu van de zuidelijke naar de noordelijke landen, terwijl daar juist gestimuleerd (geïnvesteerd) moet worden. Rijke Grieken moeten bijvoorbeeld geen vastgoed meer in Berlijn maar in eigen land kopen. Dat kan alleen gebeuren als zuidelijke landen weer, middels stimuleringsmaatregelen, hoop wordt geboden.
Instituten als de Europese Investerings Bank (EIB) kunnen bij die investeringen een rol in spelen. Ook een bankenunie kan een oplossing zijn. Het is immers belangrijk dat banken goed functioneren, dat mensen weten dat het geld veilig is en dat banken weer in staat zijn om weer aan kredietverlening te doen. Kortom, er is geen weg terug, maar alleen vooruit.
Harry Geels is directeur Research en partner bij Inmaxxa Vermogensbeheer in Naarden (www.inmaxxa.nl ). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM).
De 40 beste ideeën in de wereld
BeantwoordenVerwijderen13 Jun 2012 om 14:30 - Pieter Kort - Gerelateerde onderwerpen: Aberdeen, Bruce Stout
Hij is blij dat hij even in Nederland is, want als Schot is het niet altijd even makkelijk in eigen land als Schotland niet, maar Engeland wèl meespeelt op een groot voetbaltoernooi. Trots vertelt Bruce Stout (foto), global equity manager van fondsenhuis Aberdeen en verantwoordelijk voor onder andere het Aberdeen World Equity Fund, in prettig Schotse tongval over de voordelen van ‘scottishness’, ook bij beleggen.
“Het is iets ontastbaars, maar het heeft te maken met een cynische kijk op wat er gebeurt en niets voetstoots aannemen. En daar vrolijk onder blijven. Bovendien hebben we in Schotland nooit een echte lokale markt gehad, dus we kijken van oudsher al over de grenzen. Dat kun je van Londen niet zeggen. Als je daar vandaag vraagt wat er aan de hand is op de markt, vertellen ze je wat de Londense beurs doet.”
Als belegger heb je in meerdere opzichten een brede blik nodig, zegt Stout. “You can’t live in isolation. Je moet de dingen relatief zien. Wat is duur en wat is goedkoop? In tijden zoals deze zetten mensen oogkleppen op; ze zien dingen niet meer in het juiste perspectief. Mensen zoeken veiligheid op basis van rendementen uit het verleden, maar het verleden is een lousy guide to the future.”
“Kijk naar de obligatiemarkt. De yields staan op recordlage niveau’s. Als je nu obligaties koopt, ga je geld verliezen. Omdat je ze tegen de verkeerde prijs koopt. Het is perceived safety. Hoe kan de markt staatsobligaties nu prijzen alsof ze de veiligste belegging aller tijden zijn terwijl de onderliggende staatsschuld op het hoogste niveau aller tijden staat? Dat slaat nergens op.”
Kopen en wegleggen
Wat vindt Stout zelf dan verstandige beleggingen op dit moment? “Onze strategie is simpel: we zoeken de 40 beste ideeën in de wereld en daar beleggen we in. We kopen ze en leggen ze weg. Hoeveel variabelen je ook bestudeert, je kunt de markt niet voorspellen. Het enige dat je wel weet is hoe bedrijven werken. Waarom gaan bedrijven meer winst maken? Omdat ze beschikken over superieure technologie, of superieure productkennis. De markt kan er drie jaar over doen om dat op waarde te schatten, of drie weken, maar het komt een keer tevoorschijn in de waardering.”
2)
BeantwoordenVerwijderenAls voorbeeld pakt Stout een grafiekje waarop de obligatierendementen van een paar grote bedrijven staan weergegeven, naast het aandelenredement. “Kijk eens naar Roche. Op de obligatie krijg je nu 0,7%, dat is zo goed als niets. Het aandeel levert het zesvoudige op. Dat verschil is nog nooit zo groot geweest. Waarom zou je die obligaties kopen? Omdat de winst van Roche gaat instorten? Ik zou niet weten waarom. Het is wereldwijd actief in verzorging en de mensen worden er niet jonger op. Zo’n bedrijf staat er goed voor; niets wijst erop dat ze het niet goed zullen blijven doen.”
De crisis maakt beleggers bang, maar ze maken daarbij te weinig onderscheid tussen verschillende bedrijven en markten, vindt Stout. "Stel je nu eens voor dat we in Europa tien jaar deleveraging zonder groei gaan doormaken. Dat zou kunnen. Dat is niet fijn, maar tast dat de winstgevendheid van bedrijven als Roche of British American Tobacco aan? Welnee! Die verdienen hun geld allang in andere delen van de wereld."
“Bedrijven als Vodafone, Pepsico en Kraft halen vrijwel al hun winstgroei uit nieuwe economieën. Zo werken die bedrijven: als de thuismarkt is verzadigd, prima, dan ga je ergens anders naartoe. Het maakt ze niet uit. Dat betekent dat ze ook vrij ongevoelig zijn voor het hele deleveraging-effect dat we in Europa en in de VS doormaken.”
5 tot 7% rendement is prima
“In de koersen van grote Europese bedrijven wordt inmiddels een complete verdamping van de winst ingeprijsd. Dat gaat niet gebeuren. Kijk maar naar 2008. Toen maakte de economie wereldwijd een echte noodstop. Maar als je nu terugkijkt: hoe hard liep de verkoop van toiletpapier in Mexico terug? Of de verkoop van sigaretten in Brazilië? Nauwelijks, maar Kimberley-Clark in Mexico en BAT in Brazilië werden wel ineens veel goedkoper.”
Voor Stout zijn die momenten van overreactie prettige koopmomenten, vertelt hij met een blije lach. “Wij maken gebruik van dat soort overreacties. In 2003 hadden we een matig jaar, toen er een enorme relief rally was in rotzooiaandelen. Zwakke bedrijven maakten een enorme comeback, terwijl de kwaliteitsaandelen juist werden verkocht. Mijn team en ik hebben een jaar lang alle kwaliteit gekocht dat we konden vinden. Daarna hebben we twee jaar lang vrijwel geen transacties meer hoeven doen.”
Toch moet ook Stout toegeven dat de tijden van dikke lange termijnrendementen op aandelen voorbij zijn. Ze zijn er volgens de fondsmanager zelfs nooit geweest. “Ergens in de jaren negentig zijn analisten en economen ineens gaan denken dat dubbelcijferige rendementen voor aandelen op lange termijn normaal waren. Daar is niets normaals aan. Als je op 5 tot 7% zit, betekent dat een dividendrendement van zo’n 4% en nog 3% winstgroei erbij. Dat lijkt me prima. Op lange termijn ben ik daar uiterst tevreden mee.”
Pieter Kort is hoofdredacteur van IEX/Debeurs.nl.
-Griekse verkiezingen maken niet meer uit-
BeantwoordenVerwijderenGepubliceerd op 15 jun 2012 om 11:57 | Views: 1.554 | Onderwerpen: Griekenland
AMSTERDAM (AFN) - De Griekse verkiezingen hebben geen grote gevolgen meer voor de rest van de eurolanden. Zowel Europa als Griekenland is klaar voor een vertrek van de Grieken uit de euro. Dat stellen de economen Sylvester Eijffinger en Edin Mujagic vrijdag in een ingezonden artikel in de Volkskrant.
Volgens beide economen is het zowel bij een overwinning van de radicaal-linkse partij Syriza als van de traditionele partijen Nieuwe Democratie en Pasok snel gedaan met de bezuinigingen die Europa van Griekenland eist. Door alle maatregelen die zijn genomen heeft Europa nu echter ,,de luxe 'nee' te zeggen tegen Griekenland als dat land zich weer eens niet aan de gemaakte afspraken houdt'', stelden ze.
Volgens de Tilburgse economen is de kans nu ,,groter dan ooit'' dat Griekenland binnenkort uit de eurozone zal stappen. Dit zal niet fataal zijn voor de monetaire unie of de hele EU, denken zij. Ook de Grieken zijn er klaar voor ,,getuige de grote stroom spaargeld die vanuit Griekenland naar andere (euro)landen gaat.''
Draaiboeken
,,Financiële partijen hebben de verliezen op Griekse beleggingen al grotendeels verwerkt'', verklaarde Eijffinger desgevraagd. Banken zullen daardoor niet omvallen door een Griekse exit. Daarnaast nemen Europese politici in hun woorden steeds verder afstand van Griekenland en worden er volop draaiboeken gemaakt voor het geval de Grieken de euro daadwerkelijk verlaten.
Het gevaar bestaat dat de problemen van Griekenland verder overslaan naar andere zwakke eurolanden. Volgens Eijffinger houden markten daar echter allang rekening mee. ,,De markten gaan al uit van het ergste scenario. De rentes op Spaanse en Italiaanse obligaties zijn deze week opgelopen. Daarmee anticiperen ze op een vertrek van Griekenland. Het besmettingsgevaar zit al verwerkt in de prijzen.''
Eijffinger verwacht niet dat er grote reddingoperaties nodig zullen zijn naar aanleiding van de uitslag van de Griekse verkiezingen. ,,Misschien komt de Europese Centrale Bank nog met een liquiditeitsoperatie, maar daar zal het bij blijven.''
Comgest: meeste waarde in aandelen
BeantwoordenVerwijderen21 Jun 2012 om 15:00 - IEXProfs Redactie
Aandelen zijn fundamenteel zeer aantrekkelijk. Dat zegt Vincent Strauss, CEO van het Franse Comgest. Andere beleggingscategorieën - met name Duitse en Amerikaanse staatsobligaties – zijn echter sterk overgewaardeerd.
Céline Piquemal-Prade, fondsmanager voor wereldwijde aandelen: “Nu de dividendopbrengst wereldwijd aanzienlijk boven de rente op obligaties ligt, verwachten we dat de aandelenmarkt de komende vijf jaar het best presteert.”
De risicopremie voor Amerikaanse aandelen staat op 8,2% en is sinds het begin van de jaren zeventig niet zo hoog geweest. Comgest raadt beleggers aan terug te keren naar een beleggingsbenadering die gebaseerd is op fundamentele waarden.
Meer dan een decennium nadat de internetzeepbel barstte, hebben de prijzen van wat werden gezien als veilige beleggingen hoge niveaus bereikt. Schatkistpapier, spaarproducten en zelfs sommige vastgoedbeleggingen bieden beleggers niet langer tastbaar rendement.
Verbetering
Het beleggingsteam van Comgest ziet de wereldwijde economie verbeteren. In de VS en China is meer geld beschikbaar, en in het verleden ging dat vooraf aan een stijging van de industriële productie.
Een duurzame stijging in de aandelenkoersen zal vooral worden gedreven door bedrijfswinsten. De marges bevinden zich momenteel op een historisch hoogtepunt. Dat betekent dat winstgroei moet komen van een groeiende verkoop.
Fondsmanagers investeren niet direct in de energiesector of in grondstoffen. De afgelopen twaalf jaar vond groei vooral plaats in de opkomende markten en grondstoffen, maar een afnemende vraag in China leidde de afgelopen twaalf maanden tot een aanzienlijke vertraging in de energie- en grondstoffensectoren.
Groei vindt plaats bij bedrijven die profiteren van de lang gevestigde groeitrends in de technologie, industriële sector en consumptie. Daarnaast profiteert 35% van de bedrijven die Comgest selecteerde van de groeiende middenklasse in de opkomende landen. Ook door innovatie gedreven aandelen doen het goed, en bedrijven die hun kostenstructuur en productiviteit wisten te optimaliseren.
Even Goldman bellen
BeantwoordenVerwijderenDoor Guruwatch.nl op 9 jul 2012 om 15:13 |
Met het KW2-cijferseizoen voor de deur ploft er vandaag een investment outlook van Goldman Sachs in de IEX-mailbox. Helaas noemt het huis geen specifieke aandelen, maar het vertelt wel welke sectoren u moet hebben in het komende kwartaal en welke niet. Daarbij kijkt de zakenbank met een schuin oog naar de politieke ontwikkelingen in met name de EU.
Erg insteressant - daarom ook dez eebijdrage - maar eerst moet het hoogste woord eruit, de sectorrotatie van Goldman Sachs. Opvallend is dat het huis long verzekeraars en banken op houden zet:
“We upgrade Basic Resources and Insurance to Overweight and downgrade Banks to Neutral. We initiate a long in our Life Insurance and Mining subsectors and a short in Defense. We close our long in the Investment Bank subsector. Banks and Insurance are both attractively valued, but we believe the downside risks to Insurance are lower. Basic Resources are also cheap and should benefit as Chinese growth turns.”
Waarde, geen groei
Waarom deze switch? Kort door de bocht gezegd kiest Goldman voor de verliezers van het afgelopen kwartaal of halfjaar en laat de winnaars even lopen. Het huis gelooft nog steeds in aandelen, maar kiest door de onzekere tijden (die volgens de zakenbank nog wel even aanhouden) voor waarde en niet voor groei.
Zelfs omschrijft Goldman Sachs het zo:
(…) the main driver of sector moves has been a rotation of the trends seen over the previous five months. The sectors that underperformed in the run-up to June have since outperformed (i.e. banks, insurance, utilities). Similarly, the sectors that where seen as relatively immune to euro stress (i.e.autos, personal care & household goods) have recently underperformed.
The last month has seen a rotation away from globally exposed names and a rebound in European sovereign exposure. However, the underlying fundamentals have not changed and we stick with our long-held thematic views; avoiding demand exposure in the Euro area, with a focus on value in selected BRICs-exposed names and sectors.
Our growth view for Europe is too weak to justify an aggressive cyclical strategy, while in our view some of the defensive sectors remain very expensive. Our sector views are informed by relative valuations and a positive tilt toward commodities, while the continued uncertain macro backdrop prompts us to continue to favour stable growth companies irrespective of sectors.
We switch our Overweight in Banks to an Overweight in Insurance, to capture some of the same drivers, with less downside risk. We upgrade Basic Resources, as we believe the combination of current valuation and the Chinese policy easing provides an attractive risk/reward profile.
2)
BeantwoordenVerwijderen“Het loopt wel los met de EU”
Wat zijn volgens Goldman Sachs de macro-economische en geopolitieke winden die er over aandelenland waaien en dan vooral welke in de rug en in het gezicht blazen?
European growth remains weak, but ongoing stagnation is more likely than significant further contraction. Our economists forecast a real Euro area GDP contraction of 0.5% in 2012 followed by only modest 0.4% expansion in 2013. At the margin, however, global growth, which has recently deteriorated is likely to be the key focus for investors in the short term.
Goldman Sachs ziet commodities ook nog steeds zitten:
Despite the weakening global macro environment, our commodity analysts have recently upgraded their view on the prospects.
En de EU? Die ploetert voort, aldus Goldman Sachs. Zonder gekheid, de zakenbank denkt niet dat de EU ineens het licht ziet en spijkers met koppen slaat. Wel dat er hoe langer hoe meer schuldenverstrengeling ontstaat:
We expect no profound shift in European politics, for better or for worse, and expect the ‘muddle through’ we have seen to date to continue, with politicians and policy authorities responding to crises. Slowly, over time, we expect to see further mutualisation of legacy debt across Europe, but the road forward is likely to remain difficult with plenty of obstacles.
Spaanse, Italiaanse en Ierse vijfjaars leningen!
Opvallend puntje uit het rapport: ondanks dat de Duits-Europese spreads eind vorige week ontploften na het ECB-rentebsluit, denkt Goldman Sachs dat ze teruglopen. Het huis adviseert zelfs long Spaanse, Italiaanse en Ierse vijfjaars leningen!
In the short term, we expect sovereign spreads in Europe to narrow. The ECB’s refinancing policies have managed to bring repo rates on government bonds closer together, reducing liquidity risk. However, the central bank’s actions have not stabilized sovereign spreads.
Based on historical analysis, the differential between Italian and Spanish yields and German bunds should be much lower. Our rates strategists tactically recommend going long a basket of 5-year government bonds issued by Spain, Ireland and Italy.
Gunstig is volgens de zakenbank dat de inflatie terugloopt, wat centrale banken weer ruimte geeft tot monetaire financiering.
The recent loosening in monetary policy from the Fed, ECB, BoE and PBOC should help to support growth in 2H 2012 and into 2013. Furthermore, there might be room for more easing if inflation continues to moderate. The prices paid component of the ISM fell sharply in June, and recent food price falls should put downward pressure on Chinese inflation.
Tot slot, Goldman Sachs blijft positief over Europese aandelen:
We continue to believe that European equities offer value, both in absolute terms and relative to bonds. We estimate the current implied ERP to be c.8.5% whereas our macro model suggests a level of closer to 6.5% is fair in the current economic climate.
Guruwatch.nl is een volbloed dochter van IEX.nl. De site houdt analistenadviezen bij en berekent het rendement daarvan. Guruwatch houdt ook alle opinies, tips en stukken bij van de internationale beursguru's. Dit en andere artikelen op de site zijn afkomstig van Arend Jan Kamp,
http://www.iex.nl/Column/80274/Even-Goldman-bellen.aspx
Standard Life: Herstel komt er aan
BeantwoordenVerwijderen11 Jul 2012 om 16:30 - IEXProfs Redactie - Gerelateerde onderwerpen: Andrew Milligan, wereldeconomie
De voortdurende druk op de economische groei drijft overheden en centrale banken tot meer stimulerende acties, "zij het niet met de onderlinge coördinatie die de financiële markten het meest gerust zou stellen". Dat schrijft Andrew Milligan, hoofd Global Strategy bij Standard Life Investments, in zijn Global Outlook voor het derde kwartaal van dit jaar. De groeiverwachting voor de wereldeconomie voor dit jaar is gedaald van 2,9 % in december naar 2,6 % nu.
Vooral de somberheid over Europa is hiervoor verantwoordelijk, aldus Milligan. "Het risico bestaat dat er nog meer bijstellingen naar beneden zitten aan te komen." China en de energieprijzen zijn de twee andere oorzaken, maar die vertonen de laatste maanden juist weer een verbetering. De Chinese autoriteiten halen hun voet van het rempedaal nu de inflatie beneden de 3 % per jaar lijkt te blijven, en de olieprijs is gedaald van 125 dollar naar tussen de 90 en 100 dollar.
Voor de tweede helft van 2012 ziet Milligan "vele bemoedigende signalen", vooral in de VS. Drie belangrijke Amerikaanse indicatoren vertonen de laatste tijd weer een opgaande lijn, signaleert Milligan: de NAHB Survey over de woningmarkt, de autoverkopen en de NFIB Small Business Optimism Index. "De meeste Amerikaane industriële bedrijven werken alweer bijna op hun capaciteitsniveau van vóór de recessie." Verder verwacht hij 3 % groei van het Japanse bbp.
O'Neill: Het gaat beter dan gedacht
BeantwoordenVerwijderen13 Aug 2012 om 15:00 - IEXProfs Redactie -
Vijf jaar na het begin van de kredietcrisis staat de wereldeconomie er veel beter voor dan de wereldwijd sombere stemming op de financiële markten suggereert. Het Amerikaanse handelstekort is nu 3,8 % van het bbp - meer dan gewenst, maar een relatieve halvering ten opzicht van 2007. Omgekeerd is het Chinese handelsoverschot eveneens gehalveerd. "En de wereld wilde in 2007 dat China minder zou exporteren."
Dat schrijft Goldman Sachs-orakel en eeuwig optimist Jim O'Neill in zijn laatste Viewpoint. Zelfs Europa vertoont tekenen van structureel herstel. In Ierland, Spanje en Portugal dalen de loonkosten per eenheid product. "Terwijl ze duidelijk verder omlaag moeten, zitten die landen tenminste weer op het niveau van 2008," merkt O'Neill op. In Duitsland is deze factor juist 5 tot 10 % gestegen, ook al precies wat we wilden.
De Amerikanen sparen weer 4,4 % van hun besteedbaar inkomen, ruim twee keer zoveel als in 2007. Het bbp van China is in vijf jaar verdubbeld tot bijna acht biljoen dollar, het bbp van alle BRIC-landen tezamen tot veertien biljoen. Dat versterkt de heilzame invloed van deze groeimotoren op de wereldeconomie. China groeit met 'slechts' 7 %. O'Neill: "Als dat de prijs is die wij moeten betalen, lijkt me dat geen slechte prijs."
A billionaire’s bet on inflation – Frank Giustra interview
BeantwoordenVerwijderenTommy Humphreys | September 4, 2012
We had the opportunity to sit down with Frank Giustra last week, the lion behind Lionsgate Films, and an early architect of countless resource companies—most notably Wheaton River Minerals (now known as the $33B Goldcorp, which spun out the $12B Silver Wheaton), Petro Rubiales (now the $7B Pacific Rubiales), and Urasia Energy.
By all accounts Giustra is brilliant, connected and wealthy. He made headlines in 2007 by pledging over $100 million and half of his future earnings to establish a charitable foundation with President Clinton. Outside of philanthropy however, Giustra has been reluctant to draw attention to himself, and rarely speaks publicly about investing.
In 2002 however, he moved heavily into gold and published, “A Tarnished Dollar Will Put the Shine on Gold”, when it was trading under $300 an ounce. Ten years later and with gold now priced over $1600/oz., it still occupies the largest percentage of his investment portfolio, and his views remain the same.
In discussing gold during the interview he said, “I believe it’s going a lot higher…it’s going to have a parabolic spike, caused by some event or some loss of confidence…a US dollar crisis would be a perfect example. That will cause gold to go through the roof, and then everybody will want to own it…I don’t think we’re even close to that yet…Gold will probably have a much greater run than some of the other hard assets–because it’s also a currency.” (19:16)
On the subject of inflation he remarked, “It’s easier to make money with inflation than with deflation. All you need to make money with inflation is money…Those that influence policy are usually the ones that have access to money, or can borrow it very cheaply… They have a conflict of interest… [Inflation is] where a lot of people are getting rich, and the public is being educated—quote “educated” to accept that type of [inflationary outcome].” (11:10)
When asked about the parallels between today’s Western societies and previous civilizations, he replied that a strong example would be, “Sixteenth century Spain. In just over 100 years, it went from an almost nothing nation, to a great empire, and back to a nothing nation. They became a consumption economy…They waged a number of wars with almost everybody on the planet…because they felt they were a superior nation…[and] that’s what’s happening in America today…There’s no way out except currency debasement.” (15:30)
With respect to the mining shares, he said, “The resource market is in the worst state I’ve ever seen it in…people usually connect irrational and stupid market behavior with peaks of markets, but it takes place at the bottom of markets too. And it’s just as bad [at bottoms]…fear is a much stronger emotion than greed…[There are] companies developing world-class assets trading at pennies on the dollar.” (21:50)
Additional topics discussed included agriculture, success, and mentorship (31:07).
Giustra’s predictions for the western world economies are sobering, but his view of the resource sector is optimistic, and his case for inflation is impossible to ignore. We feel this interview is required listening for all those who seek and desire wealth.
So without further comment, here is billionaire mining and entertainment mogul Frank Giustra in conversation at the Vancouver Club last week. Special thanks to Cambridge House and VC for putting us up, and to Frank for joining the program.
http://www.mining.com/web/video-a-billionaires-bet-on-inflation-frank-giustra-interview/?utm_source=digest-en-mining-120903&utm_medium=email&utm_campaign=digest
VerwijderenWith respect to the mining shares, he said, “The resource market is in the worst state I’ve ever seen it in…people usually connect irrational and stupid market behavior with peaks of markets, but it takes place at the bottom of markets too. And it’s just as bad [at bottoms]…fear is a much stronger emotion than greed…[There are] companies developing world-class assets trading at pennies on the dollar.”
VerwijderenDoll ziet ons modderen en krabbelen
BeantwoordenVerwijderen5 Sep 2012 om 16:30 - IEXProfs Redactie -
De kans is groter dan 50% dat Republikeinse en Democratische politici na de presidentsverkiezingen in november ter elfder ure een akkoord zullen bereiken om de Amerikaanse overheid weg te houden van het begrotingsravijn. Ook is het waarschijnlijk dat de Federal Reserve een derde ronde quantitative easing (QE3) zal inzetten en de rente tot na 2014 op nul procent zal houden. Dat schrijft Bob Doll van BlackRock.
"Als de Fed op de proppen komt met nieuwe stimuleringsmaatregelen, dan verwachten wij dat die een positieve invloed op de economie zullen hebben, maar niet zodanig dat wij onze verwachting van 2% groei moeten verhogen," zo schrijft het orakel van de grootste vermogensbeheerder ter wereld, aan wie klanten 3,5 biljoen dollar hebben toevertrouwd.
Doll voorziet een "doormodder- en opkrabbel-scenario". De groei zal zeer matig blijven en politici en andere beleidsmakers zullen onvoldoende doortastend blijven optreden, maar wel net genoeg doen om nog diepere dalen te vermijden. "Wij verwachten dat de wereldeconomie voortmoddert op zijn slome groeipad, en dat aandelen met horten en stoten zullen blijven opkrabbelen."
Rothschild: Huizenmarkt stuwt VS
BeantwoordenVerwijderen27 Sep 2012 om 16:15 - IEXProfs Redactie - Gerelateerde onderwerpen: Edmond de Rothschild, huizenmarkt, Verenigde Staten
Het herstel van de Amerikaanse vastgoedmarkt mag dan nog maar bescheiden zijn, het heeft wel al een aanmerkelijk effect op de economie van de VS. "Enquêtes onder potentiële huizenkopers laten een verbetering zien in hun kijk op beleggen in woningen," schrijft Pierre Ciret, econoom bij Edmond de Rothschildt Asset Management in zijn laatste Market Outlook. "Bestaand en nieuwbouwvastgoed is zelden zo goedkoop geweest als vandaag de dag."
Nieuwbouw droeg in het eerste kwartaal 0,42 % bij aan het Amerikaanse bbp, tegen 0,25 % in de laatste drie maanden van 2011. De stijging doet zich vooral voelen in appartementen, waarvan er nu twee keer zoveel worden gebouwd als in 2010. Appartementen hebben echter een bescheiden marktaandeel. De markt voor vrijstaande huizen is veel groter, maar ondanks de vele onteigeningen zijn er nog steeds slechts 2,4 miljoen huizen beschikbaar, tegen vier miljoen in 2007.
De totale nieuwbouw in de VS omvat nu 550.000 huizen per jaar, tegen 1,8 miljoen op de piek in 2006. De behoefte aan huizen blijft echter stijgen: jaarlijks komen er een miljoen Amerikaanse huishoudens bij. Ook staat de hypotheekrente historisch laag – nu op 3,8 % voor een lening van dertig jaar. Potentiële kopers "voelen zich weer aangetrokken tot de aanschaf van een huis", schrijft Ciret. "Hetzij als eigen woning, hetzij als belegging."